Może kilka słów o naboju bardzo popularnym 7,62 x 25. Pierwowzorem był nabój 7,65×21 mm Parabellum inaczej zwanym ’30 Luger-Berchard , który został skonstruowany dla pierwowzoru pistoletu Parabellum . Również z zamkiem kolankowym C 93. W 1908 roku powstał pistolet Parabellum- Luger też o zamku kolankowym ale bardziej zgrabny i poręczny strzelający nabojem 9×19 mm który powstał przez obcięcie naboju na wysokości zaczynającej się szyjki. Natomiast nabój &,65x21przerobiono na potrzeby pistoletu C96 Mauser .Wydłużono łuskę i zmniejszono średnicę pocisku. Tak powstał nabój 7,63 x 25mm. Twierdzono że stary nabój ma za małą energię więc wydłużono łuskę z 21 do 25 mm . A odnośnie zmiany kalibru to zabieg czysto kosmetyczny istniejący tylko na papierze. Podobnym zabiegiem posłużyli się Rosjanie gdy w 1933 roku przyjęto na stan pistolet TT wz. 33.Ponieważ w armii rosyjskiej przepisowym kalibrem był 7,62 mm podarowano sobie tą nie wielką zmianę . I tak mamy nabój 7,62×25. Istnieje również dziwna tolerancja wymiarów w amunicji rosyjskiej która wynosi od fi 7,85-7,87 mm. Rozbieżność produkcyjna trochę duża. Energia waha się też bardzo, bo w tych nabojach stosowane są trzy rodzaje prochu. P-45, P-85 , P-125, liczby te oznaczają ilość części azotanu potasu na 10 części masy prochowej. Również spłonki były obsadzane bez większych reguł co stwarzało różne właściwości zapłonu i spalania się prochu. Długości łusek były u różnych producentów inne i wahały się w tolerancjach 24,88-25,15 mm.Nie przeszkadzało to samemu nabojowi który głównie opierał się o szyjkę a łuska i tak dopasowywała się do komory nabojowej . Z stąd na niektórej amunicji widoczne są na wystrzelonej łusce pęknięcia szyjki .Długości pocisku od 13,5-13,9 mm. Długość 34,8 uzyskiwano poprzez wciśnięcie głębiej czy też słabiej samego pocisku. Masa naboju wahała się w granicach od 10,4- 108 grama , masa pocisku zawierała się w granicach 5,35-5,98 grama ale wynika to z dużej tolerancji jak i rodzaje pocisków .Pociski były produkowane jako lekki z płaszczem stalowym ,miedziowanym i rdzeniem ołowianym, płaszczem tombakowym i grzybkiem stalowym osłoniętym ołowiem, oraz z kombinacjami , pociskami smugowymi o wierzchołku zielonym ,czy też ppanc- zapalające o wierzchołku czarno czerwonym .Te dwa ostanie przeznaczone głównie do pm-ów. Można wspomnieć o innym rodzaju pocisku do testowania broni jak i kamizelek, hełmów i zwiększonej masie prochu jak też o zwiększonej masie rdzenia stalowego pocisku malowanie żółty wierzchołek .To amunicja nie spotykana ani na rynku cywilnym ani w wojski czy policji. To amunicja tylko testowa. Masa prochu stosowana w nabojach 7,62 x 25 mm utrzymuje si e w granicach 0,45-0,60 gram. Prędkość początkową osiągano w granicach 415-550 m/sek , a energia utrzymywała się w tolerancji 390-840 J . Ciśnienie w komorze nabojowej to przedział 220-280 MPa ( atm ) . Oczywiście nie dotyczy amunicji testowej z żółtym wierzchołkiem.
Opracował : Roman Głazik
